Chega novembro e empezan os magostos. Nós fixemos un no castelo, coma todos os anos. En fin que vos vou contar que non se saiba do magosto... as caastañas con moito verme e os chourizos algo fescos.
os chourizos deron unha dixestión algo pesada, pero claro,ahora vamos tendo unha idade, e para o ano teremos que levar potitos de verduras ou algo así para que a cousa sexa máis lixeira. Puntualizar que as castañas que nos trouxeron os de Lumeares non tiñan vermes e estaban moi ricas.Vamolos deixar invitados para todos os anos porque si non fora por eles íamos comer máis vermes que castañas.
Gústanme as fotos, qué chula a do patio de armas. A min estívome todo riquisisisisisisisisisimo, a carne das castañas procurei non comela por non mezclar co chourizo ;-) e o gin-tonic da Marnolita fixo o resto: levanteime como unha rosa
pois eu comin chourizo (riquisimo),comin castañas (boiiiisimas) e mais viño da terra(excelente).e logo marchei pa casa ca miña muller feliz coma unha perdiz (en celo) alex pais
Chega novembro e empezan os magostos. Nós fixemos un no castelo, coma todos os anos. En fin que vos vou contar que non se saiba do magosto... as caastañas con moito verme e os chourizos algo fescos.
6 comentarios:
os chourizos deron unha dixestión algo pesada, pero claro,ahora vamos tendo unha idade, e para o ano teremos que levar potitos de verduras ou algo así para que a cousa sexa máis lixeira. Puntualizar que as castañas que nos trouxeron os de Lumeares non tiñan vermes e estaban moi ricas.Vamolos deixar invitados para todos os anos porque si non fora por eles íamos comer máis vermes que castañas.
Gústanme as fotos, qué chula a do patio de armas. A min estívome todo riquisisisisisisisisisimo, a carne das castañas procurei non comela por non mezclar co chourizo ;-) e o gin-tonic da Marnolita fixo o resto: levanteime como unha rosa
pois eu comin chourizo (riquisimo),comin castañas (boiiiisimas) e mais viño da terra(excelente).e logo marchei pa casa ca miña muller feliz coma unha perdiz (en celo) alex pais
Estou seguro ke as castañas eran boas...e se as levou o Candido...máis
As castañas do Cándido foron as que nos salvaron, porque as compradas... de cada dúas tres tiñan verme :))
Unha maravilla todo...
Faltou o clasico que trovara o ilustre poeta Xan Das Bolas: "Quen teña viño, quen teña viño, que me dae un pouquiño".
Agora en serio: Todo fenomenal.
Publicar un comentario