¿CHIQUILICUATRE EN EUROVISIÓN? ¿CUTTLAS FAN? ¿LO TRAEMOS AL PONTELOUCO?

Se está convirtiendo en todo un fenómeno, lo bailan hasta en la China. ¿Os parece buena idea traerlo al Pontelouco y que el Cuttlas lea el pregón????

Camiseta e debuxo do Cartel

Pois si queridos amigos xa temos as camisetas, que as podedes mercar no Luar, no Cantro comarcal ou coma sempre falando con calquera de nos. Quedaron ben ¿non?, ¡Ah! e para as rapazas hainas coa espalda en mariposa, pero, claro, eso máis cara o verán.

E tamén temos debuxo, que primeiro ía ser para facer un novo modelo de camisetas, pero o final decidimos que sexa o debuxo do cartel. Fíxoo José, o rapaz máis novo dos do Parador de San Xulián. Moitas gracias, e xa te compensaremos.

SOBRE A ANDAINA POLO BIDUEIRAL DE MONTEDERRAMO

Ruta de pouco máis de 27´5 km. que ten en Montederramo o seu punto de inicio e fin.O seu percorrido permite ó visitante adentrarse no "Bidueiral", fraga de bidueiros (Betula Alba) máis meridional de Europa. O contraste de cores que ofrecen as follas dos bidueiros, o verde e vermello dos acibos, a cor prata dos liquenes, e demáis tonalidades que adquire esta espesa manta de vida, provoca un espectáculo natural que dificilmente encontrará noutros lugares.

Este ano o Concello de Montederramo organiza unha andaina o 19 de Abril, sendo esta unha oportunidade única para coñecer este paraxe que forma parte da Rede Natura 2000.

E solo nos queda decir: ¡VIVA O BIDUEIRAL!

PRIMEIRO OSCAR PARA UN ACTOR ESPAÑOL

Lo había ganado todo, y el Oscar tampoco se resistió. Javier Bardem logró convertirse en el primer actor español en ganar un Oscar gracias a su interpretación de Anton Chigurh en "No country for old men". Bardem subió visiblemente emocionado al escenario y dedicó el premio a sus compañeros, a los Coen y en castellano dedicó el Oscar a su madre, "a tus abuelos, a tus padres, a los cómicos de España que han traido la dignidad y el orgullo a nuestra profesión". Pilar Bardem no pudo reprimirse y lloró ante las palabras de su hijo.
Bardem hizo historia, al igual que la francesa Marion Cotillard que se acabó imponiendo sobre su rival Julie Christie en la categoría de mejor actriz. Cotillard se convierte en la segunda actriz en lograr este Oscar por un papel interpretado en una lengua diferente a la inglesa, 48 años después de que lo lograra Sophia Loren por "La ciociara" (1960).
Daniel Day - Lewis no rompió ningún pronóstico y logró llevarse a casa su segundo Oscar. Mientras, la reñida categoría de actriz secundaria tuvo como vencedora final a la también británica Tilda Swinton, que no se esperaba que fuera a ser premiada, teniendo en cuenta además que era su primera nominación. Blanchett, finalmente, no obtuvo ninguno de los dos premios a los que aspiraba y los premios de veteranía a Holbrook y Dee se hubieron de canjear sólo con la nominación.

(INFORMACION EL PAIS)

Ponte Louco polo mundo adiante III

Aí atras puxemos dúas entras sobre ambos viaxes de dous "pontelouqueiros" a Paris. A idea era ter unhas fotos de xente coa camiseta do PL. E claro aquí está o "pontelouqueiro" máis internacional que temos: o Lois, que agora anda por Vietnam. Na primeira foto está no Templo do Emperador Hue.

Na segunda, fai a clasica viaxe nun ciclo, e aprobeitar o tempo para ler.

E como viaxan pouco, nesta última foto podedes ver unha das súas grandes afecións: viaxar, aquí estaban en Laos.

Por certo, non sei se vos destes conta, pero aquí a dereita hai un lugar no que pon Lois e Sabela, que son el e a súa moza, na que nos contan as súas viaxes xuntos por unha chea de países.

Andaina por Caldelas II

A pasada fin de semana estiven falando cos de Lumeares para ver como facíamos con ámbalas rotas que temos pensado facer. Despois de barallar varias opcións o que decidimos foi a que nos propuxeramos queda para o venres 21 de marzo, venres santo, e a que organizan a asociación de Lumeares queda (en principio) para o sábado 17 de maio, día das letras galegas, sen unha rota determinada (seguiremos informando). Entón parece que a rota pola que nos decidimos é a seguinte: O Castro, Camba, Fonte de Piñeira, Piñeira (aldea), O Burgo, Vía Nova, Vilamaior, A veiga (os petroglifos), Casares, Casasoá, Basteiros, Piscina, Os muíños e finalmente O Castro. Despois, como xa explicaramos imos comer á carballeira da Devesa, cada quen o que crea conveniente. Son aproximadamente 15,6 Km. de un nivel medio-baixo (só é de dificultade mencionable a subida dos canellos pola que chegaremos ó Castro).

Recordarvos que non é obrigatorio apuntarse, pero si recomendable para que poidamos saber con canta xente temos que contar ou esperar por alguén. Para apuntarse chamar ao Centro Comarcal: 988204630 ou enviarlle un mail á cctcaldelas@comarcasdegalicia.com

Seguiremos informando.

CHOVE NA DEHESA

Vaia ano que levamos! Que non chova no sur non é moita novidade, pero que non o faga en Galicia...

Hoxe chove na dehesa. A verdade é que, a pesar da pouca auga caida, todo está verde e as flores xa empezan a saír. Os almendros xa floreceron. Dentro de nada o Jerte estará completamente blanco, cheo de folerpas de flores de cerdeira.

Espero que mañá tamén chova por aí.

OTRO ABRAZO DE EDUARDO GALEANO.

Un hombre del pueblo de Negua, en la costa de Colombia, pudo subir al alto cielo.

A la vuelta, contó. Dijo que había contemplado, desde allá arriba, la vida humana. Y dijo que somos un mar de fueguitos.

-El mundo es eso -reveló- Un montón de gente, un mar de fueguitos.

Cada persona brilla con luz propia entre todas las demás. No hay dos fuegos iguales. Hay fuegos grandes y fuegos chicos y fuegos de todos los colores. Hay gente de fuego sereno, que ni se entera del viento, y gente de fuego loco, que llena el aire de chispas. Algunos fuegos, fuegos bobos, no alumbran ni queman; pero otros arden la vida con tantas ganas que no se puede mirarlos sin parpadear, y quien se acerca, se enciende.

EL LIBRO DE LOS ABRAZOS: EDUARDO GALEANO

Este é un dos meus libros favoritos. Dende que o descubrín, regálollo a xente moi especial.

Diredes que son unha horteira (seguro que non andades desencamiñados), pero hoxe decidín regalarlles ós meus alumnos dous dos "abrazos" que hai neste libro e unha flor (así tamén os axudo á súa anhelada excursión de fin de curso). Eles, moi cucos e pelotas (con bó rollito, eh), pintaron unha flor na pizarra e dedicáronma argumentando que non tiñan cuartos para mercala (xa sabedes, o aforro é importante).

Só vos vou dicir o "abrazo" co que se abre o libro e que foi un dos elexidos para o regalo (espero despertar en vós a curiosidade).

RECORDAR: del latín re-cordis, volver a pasar por el corazón.

Eu díxenlles que os vou recordar a miudo (este ano rematan).

Ós que estades lonxe de min tamén vos RECORDO sempre.

Almanaque de Actividades

Unha das propostas que tiñamos en mente era darlle espacio neste blog a outras actividades de interese que se realicen na zona para que poida existir un lugar en común e que desas iniciativas de interese que se realizan pola comarca non pasen desapercividas. Para elo estámonos poñendo en contacto con diferentes axente (Xestreu, Asoc. de Lumeares, O Rubio, Fundación Comarcal, ...) e así crear unha especie de almanaque no que se poidan ver coa maior antelación todas as actividades propostas.
Se nos queres facer algunha proposta recorda que podes deixar unha mensaxe neste blog ou enviarnos un mail.

JUNO

Este fin de semana, después de disfrutar de la primavera extremeña y portuguesa (Monsanto: pueblo maravilloso, si tenéis portunidad, visitadlo. Está muy cerquita de la frontera norte con Cáceres), nos fuimos al cine. No sabíamos muy bien qué era lo que nos apetecía y al final nos decidimos por esta comedia. La comedia no es de mis géneros favoritos, pero esta hablaba de adolescentes, aunque de una adolescente especial, no de las típicas de películas americanas.

En el díptco que nos dieron en el cine decía: ROMPIENDO MOLDES. Diablo Cody, "blogueera" y "stripper" antes de ser guionista, estrena JUNO, una comedia atípica sobre el embarazao adolescente. Y os aseguro que, bajo mi humilde punto de vista, sí rompe moldes y sí es una comedia atípica.

Juno está dirigida por Jason Reitman y protagonizada por Ellen Page (Juno), Michael Cera (Bleeker, el "panoli" que deja a la chica embarazada), Jennifer Garner (Vanessa), Jason Bateman (Mark), Allison Janey (madrastra atípica, confidente y defensora de su hijastra), J.K. Simmons (Padre, atípico también, sobre todo teniendo en cuenta que había sido militar) y Olivia Thirlby (Leah).

Creo que ha conseguido cuatro nominaciones a los Oscar (película, director, actriz principal y guión original) (no es que para mí las nominaciones a los Oscar digan mucho..., pero en este caso coincido) y tres a los Globos de Oro (película, actriz y guión). No le han dado ningún Globo, pero yo he pasado un rato genial viéndola.

O Folión de manzaneda declarado Festa de Interes Turístico

O Entroido do concello de Manzaneda foi declarado Festa de Interese Turístico de Galicia polo Consello da Xunta.
¿E que ten que ver que ver esto co Ponte Louco?
Como podedes ver na foto, no ano 2002, o folión saíu por primeira vez da súa rota tradicional, para vir a poñerse louco ao Castro. Foi o primeiro pasarrúas que fixemos, e quedounos moi bo gusto de boca, e dende aquela sempre trouxemos varios grupo para animar a tarde, eso si ningún tan especial coma este.

O PONTELOUCO POLO MUNDIÑO ADIANTE II OU O REPORTEIRO DESAPARECIDO.

É par min un pracer comunicar que o noso reporteiro desaparecido, jotapuntoelepunto, xa apareceu e xa nos enviou a crónica da súa viaxe. Aquí vai:

Crónica: Enviado Especial. Martes 29 de Xaneiro.
Nada máis chegar a París comuniquei a miña presencia na cidade ó departamento de relacións públicas do palacio de Versalles para que soubese da miña estancia na capital. Dous días despois sobre as 12 da mañá e cando me atopaba subindo a escaleira mecánica do “Centre Pompidou”, recibín unha chamada na cal se me informaba de que dada a proximidade do enlace matrimonial e para evitar todo tipo de especulacións sobre a miña presencia, ía ser imposible que esa cita tivese lugar en Versalles. A opción que se me daba era que o encontro tivese lugar nunha das moitas visitas que “Carla” ten por costume facer ás céntricas “Galerías Lafayette”. Por suposto que non puxen ningún tipo de reparo.

Alí me presentei en plenas galerías rodeado da “haute couture” a carón das firmas máis importantes; Gabrielle Chanel, Christian La-Croix, Pierre Cardín e un sinfín deles máis dos que non me lembro. A conversa tivo lugar mentres “Carla” se provaba un estupendo collar de Cartier que luciría 24 horas despois no seu enlace matrimonial con Sarkosy. A conversa foi breve pero grazas o meu intérprete Sergio Muñíz, puiden contarlle que era iso do “Ppuntoelepunto”. Sorpresa a miña cando me recoñecía que tiña algúns discos (baixados do emule, iso sí) de la Lamatumbá e dos mismísimos Cuchufellos, e que tamén coñecía o noso castelo porque estivera mirando hai anos a posibilidade de comprarllo á Duquesa de Alba. Finalmente comprometeuse( se o seu matrimonio chega ata alí e Cécilia non volve) a facer todo o posible por promocionar o Pontelouco nos seus próximos concertos mundiais. Finalmente pedinlle que se puxera a camiseta do pontelouco, algo que non fixo para non saltarse o protocolo. O que sí fixo foi quitarse as gafas, momento que aproveitou o meu fotógrafo Muñiz para sacar esta foto que comparto con vós.

O PONTELOUCO POLO MUNDIÑO ADIANTE.

Este entroido algúns dos que axudamos no Ponte Louco non pudemos coller vacacións e tivemos que ir de viaxe promocional polo mundiño adiante. Esta vez o lugar elxido era "París de La France" (por aquilo de que está moi de moda polos líos amorosos do seu presidente). A sorte quixo que os reporteiros elexidos fosen "Jotapuntoelepunto" (tamén coñecido como Milucho) e "Epuntoopunto" (sen outros datos). Os pobres quedaron sen vacacións e sin cartos no peto, pero fixeron a súa labor como puderon (a pesar dos contratempos, que os houbo). Jotapunto tiña encomendada a misión de falar con Carla (Bruni, por suposto) e contarlle que era eso do "Ppuntoelepunto", como ela se dedica (¿ba?) a iso da música supuxemos que nos faría caso. Un problema de conexión entre ambos reporteiros impide que vos conte con máis detalle cómo foi exactamente o encontro. Así que: JL, MANIFÉSTATE E CÓNTANOS CÓMO CHE FOI. A reporteira feminina tiña que entrevistarse nin máis nin menos que co mesmiño Sarkosy. Il foi un perfecto Monsieur e, cando foi informado de todo, exclamou: Oh, la la, c´est une idee magnifique; très bien, trés bien (ou algo así). O caso é que quedou en ter colgado durante todo o mes de xullo un cartel promocional do noso festival nin máis nin menos que na torre Eiffel (de arribiña a abaixo, que non é moco de pavo). Xusto no momento en que firmabamos o pacto a cámara de fotos quedou sen batería, pero, para mostra un botón: o pin do pontelouco (que se ve mal, xa o sei) o pé da Torre.
Tan contento quedou este home que nos cedeu un cohe da súa colección privada (un tipo Starky y Hutch) para que nos movésemos o resto do día e fósemos visitar ó noso segundo "home": Quasimodo...

Sí, sí, xa sei que moitos estaredes decindo agora iso de: "¡pero si está morto!". Pois non, non é verdade. Recibiunos aquí, na súa casa (preciosa, por certo) e dixo que se retirara do mundanal ruido porque, dende que a xente descubrira que era fermoso por dentro, non o deixaban vivir. Díxonos iso de : Photos non s´il vous plaît! E nós respetámolo.
A il tamén lle pareceu unha idea fermosa e confesounos que no castelo do Castro, onde celebramos o festival, TEN UN AMIGO!!!!!!!!!!!! Alucinante, debe ser algunha pantasma dos pasadizos, non sei. O caso é que il tamén se fará eco de que o 2 de agosto do 2008 en Castro Caldelas (Ourense) celebrarase de novo o festival Ponte Louco. A súa idea é vestir as famosas gárgolas de Notre Dame con todos os modelos de camisetas que fagamos.
E isto é todo pola miña banda. Jotapuntoelepunto: espero as túas fotos e comentarios. E a TODOS OS AMANTES DO FESTIVAL DECÍMOSLLE: se ides polo mundo adiante facede o mesmo ca nós: PROMOCIONADE O FESTIVAL, FACEIVOS FOTOS COAS CAMISETAS, PINS OU CHISQUEIROS DO FESTIVAL E CREAREMOS UNA NOVA SECCIÓN: O PONTELOUCO POLO MUNDO (enviade todo ó correo do festival).

NO CASTRO AINDA QUEDA ENTROIDO

Na outra entrada que puxeramos sobre o entroido, Pili deixounos un comentario un tanto melancólico, pois ela, que é unha gran amante do seu pobo, sentía que esta tradición se podese perder.
A nosa amiga e lectora vive o día a día no Castro e sabe bastante millor ca min cómo están as cousas no pobo. Decíanos que agora os compadres e as comadres fanse no colexio (unha grande labor, penso eu, dos mestres; que velen porque non se perda a tradición: NORABOA).
E como "para mostra un botón", Pili mandounos estas tres fotos do entroido no colexio no que moitos estudamos. Eu creo recoñecer na primeira foto a Xoaquina (a "profa") agochada detrás dun compadre á esquerda; recoñezo tamén a Manolita (unha nena que vive nas laguiñas), creo que tamén está Benazir (filla da Susi do Tadeo). Na segunda só recoñezo a Víctor (o da gasoliñeira) á esquerda. A última foto é de tres guapas mozas de 2º da ESO: Noelia (carnicería) e Laura (Laurita patata frita: un bico), non sei o nome da outra nena.

Pediríalle a xente do Castro que lea esto que me axude cos nomes dos demás nenos.

Para acabar coa sección da "terra" quero darlle as gracias a Pili de novo: por todo. Si algún de vós ten máis fotos que non dubide en mandalas á dirección que aparece á esquerda no blog.

Esta segunda sección é a dos fenómenos "paranormáis". Ise/isa que está tirado/a nas escaleiras foi un día o afamado filósofo e escritor dadaísta Hugo Ball (logo reencarnado en Hugo Boss). Parece ser que este ano decidiuse por un disfra "políticamente correcto e repectuoso coa lei da paridade". Non sei cal será a explicación que lle dará il/ela, pero eu só podo facer un comentario: A TÚA IMAXINACIÓN E OS TEUS DISFRACES SON AU-TEN-TI-CA-MEN-TE-CO-JO-NU-DOS.

Debaixo temos a un reno (¿rena?) con cornos de guantes de neve. Tamén me gustaría saber de qué estaba feita a careta... Isa pose, ise xesto, isa maneira de agarrar "la cubata" resúltame tan familiar!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ACLARACIÓNS DE FURAKAO

Este artista Caldelao anda un pouco molesto porque, polo visto, algo está pasando coas votacións do concurso no que participa e do que vos informabamos na entrada anterior. Mandou unha mensaxe ó Pontelouco para que nos fixeramos eco disto e vos levaramos ó seu espazo en myspace para que souberades de primeira man o que pasa. Eu permitinme copiar a información que o propio Carlos da alí para que a leades. REPITO: o que transcribo é unha copia do que il escribiu.

cocncurso maquetas 100 pipers
Saludos a todos los amigos, visitantes y curiosos: Quiero agradecer a todos los que me habéis votado vuestro apoyo y la publicidad que hacéis. Ante la situación enrarecida que hay en el concurso de maquetas, quiero dejar claro una cosa. NO TENGO NADA QUE VER CON LA MANIPULACIÓN DE VOTOS. He de reconocer (me lo dijeron el fin de semana pasado) que alguien a quien pedí el voto, ha manipulado la votación SIN MI AUTORIZACION NI BENEPLACITO. Me he puesto en contacto con la organización para decirselo y que tomen las medidas que consideren necesarias. AUNQUE YO NO SOY RESPOSABLE DE ESTE FRAUDE, TENDRÉ QUE ASUMIRLO COMO PROPIO. Os agradezco una vez más vuestro apoyo y seguiré considerando como votos válidos las más de 700 visitas, que incrementó este blog desde el inicio del concurso. Ya es mucho más de lo que esperaba!. Gracias!!!!!!!!!!!.
Desde hoy 4 de Feb. los votos anteriores están anulados, por lo que os pido que volváis a votar con el nuevo sistema. AHORA "hay que confirmar el voto"
Seguid votando , SIN HACER TRAMPAS.

En fin, por desgracia parece que hai xente que non entende ben o significadoda palabra "axuda". Carlos, dende aquí, os que xa che votaran, seguro que volverán facelo. Ademáis, as visitas que recibes dicen moito. Sorte.