jueves, 27 de marzo de 2008
XI EDICIÓN DE LA NOCHE DE MAX ESTRELLA.
miércoles, 26 de marzo de 2008
MUERE RAFAEL AZCONA.
martes, 25 de marzo de 2008
FOTOS ANDAINA


lunes, 24 de marzo de 2008
Andaina por Caldelas




Moitas gracias a os 28 que fumos de rota: os nenos, os de Vigo, os de Luemares, os do Castro, ... A verdade non pensabamos que nos foramos apuntar tantos, e iso que houbo algunha baixa de última hora.
HOY NO ME PUEDO LEVANTAR...

sábado, 15 de marzo de 2008
Andaina por Caldelas IV
Dende Castro Caldelas dirixímonos ó barrio do Toural deixando á dereita a casa do Concello e subindo por unhas escaleiras entre casas con galerías ata a parte mais alta do pobo, rodeamos o recinto feiral deixándoo á nosa dereita e pasando o bar Toural vemos o indicador de San Xoan de Camba cara onde nos diriximos, outro cartel nos avisa onde teremos que desviarnos da pista para chegar á igrexa do antigo mosteiro. Pasamos ó seu lado e seguimos o camiño que baixa xunto ó camposanto.
Á dereita do camiño podemos observar un exemplar de Acivro e máis adiante unha granxa ó pe da C-536, aquí xiramos á dereita avanzando paralelos á estrada por unha elevada. Chegamos a un cruce onde tomaremos o camiño da esquerda para atopamos co río Edo.
Debémolo cruzar, no verán é moi doado xa que pasa case seco por esta zona. (En caso de que vaia moi alto retrocederemos para cruzar pola ponte da C-536.)
Seguimos rectos polo camiño onde poida que nos atopemos unha zona enlamada, para rodeala temos a posibilidade de ir por unhas fincas paralelas ó camiño e así chegamos a outro cruce de camiños mais ancho, tomamos á dereita e camiñando uns minutos por un sendeiro estreitiño atopamos a Fonte de Piñeira fonte de augas mediciñais sulfurosas e amónicas de baixa concentración (fixarse na inscrición que nos indica o ano da súa construcción 1867...).
Por detrás da igrexa de Vilamaior seguimos este camiño de orixe romano pero no primeiro desvío torcemos á esquerda ata a Veiga de Sas onde nos acercaremos a ver uns petróglifos conservados en dúas rochas ó pé dunha columna do tendido eléctrico.

1º Muiño:"MUIÑO DO RIZO". Aparece á nosa dereita e está oculto pola vexetación. Presenta un estado ruinoso.
2º Muiño:"MUIÑO DO VAO". Aparece á nosa esquerda e podemos acercarnos ata el cruzando una pequena ponte de pedra, pero a nosa ruta continúa polo lado dereito onde tamén podemos observar"A CASA DO MUIÑEIRO".
Variante: ó cruzar a ponte á dereita e cara arriba podemos tomar un camiño que sube ata o cruce de Alais e de alí pasamos directamente a Castro Caldelas polo barrio de Trascastro (ás veces a maleza é demasiado alta e non se pode seguir este tramo).Seguindo pola nosa ruta podemos observar á dereita unha ROCHA BRANCA DE CUARZO.
3º Muiño:"MUIÑO DA PONTE". Antes de chegar vemos con claridade a presa e a canle que conducen a auga do río ata o muíño na marxe esquerda. Para pasar por diante del temos que sair á estrada que ven de Alais, cruzar o río e seguila cara arriba facendo un zigzag dobre pola mesma estrada ata enlazar cunha pista de terra á dereita. Seguirémola subindo ata atopar un desvío á esquerda do sendeiro que entre carballos e castiñeiros ascende con pendente pronunciada a Castro Caldelas.
Chegamos ó pobo saíndo directamente á estrada de Monforte case á altura da Praza do Prado, pero tamén poderíamos subir ó Cima da Vila por un camiño alternativo:
Ó chegar á estrada de Monforte tomamos á dereita, e un pouco mais abaixo cruzámola, onde rematan as casas vemos un sendeiro que sube moi empinado directamente ó Cima da Vila, o camiño está marcado con estacas e cordas brancas e rodea totalmente o cemiterio (tamén se pode entrar nel para disfrutar das vistas dende o campanario da Igrexa de Santa Isabel) despois seguimos o camiño para rematar a ruta polas rúas do casco antigo en torno ó Castelo dos Condes de Lemos.
viernes, 14 de marzo de 2008
CARLOS FURAKAO: DESPIDO (Musical) PROCEDENTE ???????
MACACO: EL MONO LOCO. BOAS NOVAS

EMITIENDO PARA TODA LA GALAXIA...
Boas Novas para todos os seguidores de Macaco, según declaración súas na Web oficial xa esá preparando novo disco.
Seguiremos informando.
"Muchas gracias a tod@s por apoyarme en esta gira de dos años de Ingravitto.Volveré a la carretera en Septembre de 2008 con nuevo disco y nuevo espectáculo
Nos vemos por los caminos.Salud y fuerza para todos.
DANI MACACO"
martes, 11 de marzo de 2008
Andaina por Caldelas III
O seguinte camiño será parte da Vía Nova, que nos levará ata Vilamaior, onde torceremos en dirección Casares, e pasaremos o lado duns petroglifos. Continuaremos por Casasoá, e outro pobo abandonado: Basteiros. Logo baixaremos ó Río, que seguiremos durante un bo treito, pasaremos pola Área recreativa do Ponte das Táboas, e Chagaremos ata o Muíño da Ponte, onde comezaremos a subida ó Castro para chegar polos canellos.
Recomendacións:
Levar calzado impermeable e cómodo, e roupa axeitada.
Levar comida e bebida para o recorrido.
Avisar á organización da túa paticipación. Pódelo facer no mail cctcaldelas@comarcasdegalicia.com ou por telefono no 988 204630.

sábado, 8 de marzo de 2008
Radio La Colifata

Radio La Colifata é unha emisora bonaerense que ten a peculiaridade de retransmitir dende o Hospital Psiquiátrico Borda, e estar dirixida polos internos dese hospital.
¿Qué significa Colifata?
Colifata é un dos moitos nomes que se lle da na Arxentina á loucura, eso sí cun matiz especial, é como cando nos pobos dicimos que alguén é “bueno” ou “bueniño”, para referirnos ao seu estado mental, como din eles é un “loco querible”.
Primeiro foi unha simple retransmisión das conversas dos internos a que logo foron engadíndose corresponsais, pero continúa co seu xeito de facer as cousas: cada sábado todos os que queiran falar anótanse no taboleiro e Alfredo Oliveira vaille dando paso. Este define así a Colifata “Cada sábado es un ritual en donde los internos construyen el espacio. Eso tiene un correlato en la psiquis de cada uno, porque es algo que construyen ellos. Y ése es nuestro laburo como profesionales, queremos rescatar el hecho de que ellos hablen en nombre propio desde la alegría y la creatividad. Y lo que a ellos les entusiasma es que en los oyentes hay una respuesta increíble” (nótase que é arxentino ¿non?).
Este sería un proxecto máis senón fora porque levan xa 17 anos, porque no ano 2002 a xente de Radio Changó (Manu Chao, Che Sudaka, Costo rico, Alcohol Fino, Des+Karadas, ...) gravaron un disco homenaxe que vos recomendo; e agora os de Aquarius, sorpréndennos unha vez máis converténdoos en protagonistas do seu último anuncio.
¿E que ten que ver esto co Ponte Louco?
1º Nos estamos, ou estamos en vías de poñernos, loucos e usamos.
2º Algúns deses músicos, concretamente Che Sudaka, actuaron nese disco e no Ponte Louco, e dito sexa de paso, foi ese recopilatorio o xeito de que moitos coñecésemos a este grupo italo-arxentino-colombiano. Por certo, recoméndovos o último disco deles, Mirando el mundo al revés, nada que ver con esa arroutada que foi o Alerta Bihotza.
Emitindo dende o Hospital Borda, Radio La Colifata
viernes, 7 de marzo de 2008
BASTA
Hace unos meses, con motivo de otra dramática muerte, entonamos el grito de MÁS MUERTES NO. Creo que no me equivoco si hoy vuelvo a entonar este grito en nombre de todos los "ALTAZORES", de todos los que hacemos posible este blog, de todos los que trabajamos por el Ponte Louco y por otras actividades culturales y/o festivas. BASTA, que nos dejen vivir en paz a los que creemos en la democracia.
Nuestro apoyo a todos los que hoy sufren por esta muerte y también a todos los que luchan para que podamos vivir pacíficamente.
jueves, 6 de marzo de 2008
Los sordos sólo se comunican en principio entre ellos porque, desgraciadamente, los demás no conocemos su lengua. Además, la conformación del mundo y el lenguaje están íntimamente relacionados (¿qué es primero: Lenguaje o pensamiento? ¿Puede haber lo uno sin lo otro?). Esta cuestión daría para un largo e interesante debate, pero no es este el sitio. Los sordos (que no sordomudos) no entienden nuestro mundo cuando son niños porque éste se percibe en su mayor parte por el oído, por las palabras, por la lengua… Los sordos, en principio, no pueden aprender a hablar porque no escuchan y, por tanto, no saben imitar los sonidos que emitimos. La mayoría de los sordos no tienen ningún problema en su aparato fonador, pero no saben utilizarlo porque no pueden regularlo (imaginaos cómo puede ser intentar aprender a pronunciar en inglés o en alemán sin haber oído nunca esa lengua). Además, la estructura y funcionamiento de la lengua oral les es totalmente desconocida. Esto no quiere decir que, con el tiempo y sobre todo cuando el niño ya domina la lengua de signos (LSE a partir de ahora), no pueda aprender hablar. Creo que debemos y tenemos que entender que la lengua “natural” de las personas que no oyen debe estar basada en lo visual: la lengua de signos (española en nuestro caso).
PD: llevo una semana con laringitis y sin poder articular palabra (un sufrimiento, chico), así que he perseguido continuamente a S. y a la intérprete para poder "signar" con ellas. S. me contó que estaba leyendo un libro, pero que no le había gustado mucho, que a ella le gustaban los de "amor"; así que yo le recomendé uno. Luego le conté que estaba enferma y no podía hablar y ella se rió de mí (no se corta nada, un día me llamó presumida por toda la jeta) . Me dijo también que le gustaba que signase con ella por los pasillos y a mí... se me cayó la baba.
martes, 4 de marzo de 2008
LA SOLEDAD.
¿Qué decir sobre esta gran película? Si tuviera que resumir mi sensación ante ella diría que he sentido las mismas sensaciones que tengo cuando estoy contemplando o he contemplado, más bien, una obra mayor. Y creo que ésta película es una gran obra.
El discurso narrativo austero, pero sólido, junto con una apuesta arriesgada en lo estético (los planos que presentan dobles escenas, crean una percepción del espacio a veces turbadora), así como la acertada elección de los actores y, por supuesto, el guión preciso como soporte al desarrollo argumental y discursivo, hacen de esta película un magnífico ejemplo de cine moderno, pero heredero a su vez de algunos clásicos europeos (Bergman o Erice).
Emociones escondidas, explicitadas en algunas secuencias, tensiones humanas resultantes de las relaciones (de pareja o familiares) construyen un relato intenso de lo humano. Todo ello dentro de una narración de acontecimientos totalmente cotidianos.
Uno de los aciertos más evidentes de esta película es, en mi opinión, la descripción de los personajes: su aparente normalidad esconde, empero, un retrato milimétrico de las diferentes personalidades de esta historia. Por otra parte, resulta magistral la exposición de las tensiones personales y familiares a lo largo de la cinta. Unas tensiones que se ven afectadas por acontecimientos repentinos que condicionan las relaciones anteriores y que las vuelven a moldear.
Gran cine, sin lugar a dudas. Aunque sea tópico, cine con mayúsculas. En cualquier caso es una película que, en general, no os dejará indiferentes.
Roge.
lunes, 3 de marzo de 2008
Concurso fotografico da Ribeira Sacra

viernes, 29 de febrero de 2008
¿CHIQUILICUATRE EN EUROVISIÓN? ¿CUTTLAS FAN? ¿LO TRAEMOS AL PONTELOUCO?
martes, 26 de febrero de 2008
Camiseta e debuxo do Cartel

E tamén temos debuxo, que primeiro ía ser para facer un novo modelo de camisetas, pero o final decidimos que sexa o debuxo do cartel. Fíxoo José, o rapaz máis novo dos do Parador de San Xulián. Moitas gracias, e xa te compensaremos.
SOBRE A ANDAINA POLO BIDUEIRAL DE MONTEDERRAMO


lunes, 25 de febrero de 2008
PRIMEIRO OSCAR PARA UN ACTOR ESPAÑOL

Bardem hizo historia, al igual que la francesa Marion Cotillard que se acabó imponiendo sobre su rival Julie Christie en la categoría de mejor actriz. Cotillard se convierte en la segunda actriz en lograr este Oscar por un papel interpretado en una lengua diferente a la inglesa, 48 años después de que lo lograra Sophia Loren por "La ciociara" (1960).
Daniel Day - Lewis no rompió ningún pronóstico y logró llevarse a casa su segundo Oscar. Mientras, la reñida categoría de actriz secundaria tuvo como vencedora final a la también británica Tilda Swinton, que no se esperaba que fuera a ser premiada, teniendo en cuenta además que era su primera nominación. Blanchett, finalmente, no obtuvo ninguno de los dos premios a los que aspiraba y los premios de veteranía a Holbrook y Dee se hubieron de canjear sólo con la nominación.
sábado, 23 de febrero de 2008
Ponte Louco polo mundo adiante III

Aí atras puxemos dúas entras sobre ambos viaxes de dous "pontelouqueiros" a Paris. A idea era ter unhas fotos de xente coa camiseta do PL. E claro aquí está o "pontelouqueiro" máis internacional que temos: o Lois, que agora anda por Vietnam. Na primeira foto está no Templo do Emperador Hue.

E como viaxan pouco, nesta última foto podedes ver unha das súas grandes afecións: viaxar, aquí estaban en Laos.